En güzel anları, anılar halinde paketleyip nostalji dolabına kaldırdık. Canımız çektikçe çıkartır, derin derin bir kaç nefeste koklar yad ederiz.
En aptalımız bile bilirki; zaman geriye değil, ileri doğru akıp gitmekte.
Naftalinli, naftalin kokan hüzünler
İşte tam da bu sırada önüne çıkan keşkeleri görmemezlikten geleceksin. Ne yaşandıysa o.
Ama bu hayatta ilerlemek istiyorsan geçmişin ayağındaki prangalarından da kurtulmasını bileceksin. Geçmişe takılmak, geleceğin önünü tıkamaktan başka hiçbir işe yaramayacak.
Hatalar, bizi biz yapan hatalar…
Hepimizin bir hayat hikâyesi var. Ama iyi ama kötü, şimdi nesin, neredesin ona bakacaksın. Bugünün kötü mü? Bunun daha yarını var, yılmayacaksın.
Hafızanızın nostalji dolabında iyi sakladıysanız eğer, tüm güzel anılar hüzünleriyle naftalin kokar..!
Sonsuz Yol
Derler ki; herkesin bir hayat hikâyesi vardır ve çoğu insan başkalarının hikâyesinden ibret alınacağını düşünür.
Sizin, başka bir yaşama ait hayat hikâyeniz oldu mu ?
Soru biraz tuhaf gelmiş olabilir. Bu benim tamamlanmak üzere olan son kitabıma ait bir cümle. Aslına bakarsanız bu zamana kadar araştırmacılığın ürünü kitaplar yazıp yayımladım ve bu kitabı da mahlas isimle yayımlamayı düşünüyordum ama vazgeçtim. Ne kadar berbat bir kitap, “ROMAN” yazabilirimki? Kitabın her sayfasında yılların emeği var. Saklanan notları çıkart, oku, düzenle, toparla, tekrar tekrar gözden geçir…
Zaten kendimden böyle bir şey beklemem. Cidden iyiyimdir ve bu yüzden, özellikle bu konularda tevazu göstermek gereksizlikten öte gitmez.
Bu hayatta herkes birbirinin hayatına dokunur. Senden doğan bir başkasının hayatına, bir başkasından doğan senin ya da başka birinin hayatına…
Birbirimize olan nezaket borcunu daima hatırlamamız dileğiyle.
