D vitamini, özellikle yağlı balık, yumurta ve mantar gibi sınırlı sayıda besin yoluyla alınabiliyor. Ancak esas olarak güneş ışığına maruz kaldığında vücutta sentezleniyor. Kalsiyum emiliminin yanı sıra bağışıklık sistemi, hücre büyümesi, metabolizma ve sinir-kas sistemi işlevleri için kritik bir rol oynuyor.
D vitamini eksikliği, daha önce de MS için bir risk faktörü olarak tanımlanmıştı. Bu nedenle araştırmacılar, MS’e dönüşme riski taşıyan klinik izole sendrom (CIS) tanısı konmuş 303 gönüllüyle iki yıllık bir klinik çalışma yürüttü.
Katılımcıların yarısından fazlasına her iki haftada bir yüksek doz kolekalsiferol (D3 vitamini) verilirken, diğer gruba plasebo uygulandı. Çalışma sonunda D vitamini alan grupta beyin ve omurilikte daha az lezyon gözlendi.
Science Alert’^te yer alan habere göre; hastalığın ilerleme oranı, D vitamini grubunda yüzde 60,3 iken, plasebo grubunda bu oran yüzde 74,1 olarak belirlendi. Araştırmacılar, bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğunu ve D vitamininin CIS sonrası hasarı önlemede etkili bir tedavi alternatifi olabileceğini belirtiyor.
En olumlu sonuçlar; şiddetli D vitamini eksikliği bulunanlarda, vücut kitle indeksi normal olanlarda ve başlangıçta omurilik lezyonu olmayanlarda gözlemlendi. Bu da tedavinin en çok hangi hasta profiline fayda sağlayabileceğini gösteriyor.
Ancak araştırmada semptomlara dair verilerle, MRI görüntüleme bulguları arasındaki fark daha az belirgin. Relaps (atak) oranlarında ise gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Bu nedenle D vitamininin klinik semptomlara etkisi henüz net değil.
Uzmanlar, yüksek doz D vitamini takviyesinin bağışıklık sistemini nasıl etkilediğini ve bunun MS gibi bağışıklık sistemiyle ilişkili hastalıklarda nasıl bir sonuç doğurabileceğini anlamak için daha fazla araştırma yapılması gerektiğini vurguluyor.
Araştırmacılar, “Bu bulgular, yüksek doz D vitamini takviyesinin destekleyici tedavi olarak kullanılması ihtimalini araştırmak için daha ileri çalışmaları teşvik ediyor” açıklamasında bulundu.
