Araştırmada binlerce katılımcı, üzerinde oynanarak ağlıyormuş gibi gösterilen fotoğraflara baktı.
Fotoğraflarda hem erkek hem kadın yüzleri, farklı sıcaklık (samimiyet) seviyelerinde yer aldı. Katılımcılardan, bu yüzler hakkında algılarını ve gözyaşlarının ne kadar “gerçek” göründüğünü değerlendirmeleri istendi.
Analizler, gözyaşlarının en inandırıcı bulunduğu kişilerin, ağlaması en az beklenen kişiler olduğunu gösterdi. Bu kişiler çoğunlukla erkekler ve daha düşük “sıcaklık” derecesine sahip kadınlardı.
Araştırma ekibi, sonuçları Plos One dergisinde yayınladı. Makalede şu ifadelere yer verildi:
“Duygusal gözyaşları, genellikle dürüst ve samimi sinyaller olarak kabul edilir, çünkü isteyerek dökülmesi zordur. Öte yandan, gözyaşlarının başkalarını manipüle etmek için stratejik olarak kullanılabileceği de bilinir. İşte buna ‘timsah gözyaşları’ denir.”
Araştırmacılar, gözyaşlarının her durumda samimi algılanmadığını, bunun kimin ağladığına ve durumun ne olduğuna bağlı olduğunu vurguladı.
Daha önce yapılan araştırmalar, sahte gözyaşlarını gerçek olanlardan ayırt etmenin ipuçlarını vermişti. Araştırmacılar, pişman taklidi yapan kişilerin duygusal ifadelerinde daha fazla çeşitlilik gösterdiğini ve duygular arasında hızlı geçişler yaşadığını tespit etti. Bu durum “duygusal türbülans” olarak adlandırılıyor. Ayrıca, sahte pişmanlık gösterenlerin konuşmalarında daha fazla tereddüt görüldü.
TİMSAHLAR AĞLAR MI?
“Timsah gözyaşları” tabiri ise büyük sürüngenlerin yemek yerken ağladığına dair eski bir efsaneden geliyor. Bu efsanenin doğruluğunu test etmek için araştırmacılar, kafeslerde tutulan kajman ve aligatorlara deneyler yaptı.
Deneyler, timsahların gerçekten de yemek yerken gözyaşı döktüğünü gösterdi ancak bunun üzüntüden değil, fizyolojik nedenlerden kaynaklandığı ifade edildi. Araştırmacılar, hayvanların hırlama ve nefes alma davranışlarının gözyaşı bezlerini harekete geçirdiğini, böylece gözyaşlarının aktığını belirtti.
