Şimdiye kadar Güneş’e en yakın mesafeden çekilen bu görüntüler, Güneş’in Dünya ve tüm Güneş Sistemi üzerindeki etkilerini anlamada bilim insanlarına önemli veriler sunuyor.
NASA Bilim Misyonu Direktörlüğü’nden Nicky Fox, “Parker Sondası sayesinde en yakın yıldızımızın dinamik atmosferini ilk kez bu kadar yakından gözlemliyoruz. Bu verilerle uzay hava tahminlerini geliştirerek astronotlarımızın ve teknolojimizin güvenliğini daha iyi koruyabileceğiz” açıklamasında bulundu.
GÜNEŞ’İN DIŞ ATMOSFERİNDEN GEÇTİ
Parker Sondası, 24 Aralık 2024’te Güneş’e yalnızca 6,1 milyon kilometre (3,8 milyon mil) mesafeye kadar yaklaşarak Güneş’in dış atmosferi olan korona içinden geçti. Geniş Alan Güneş Görüntüleyicisi (WISPR) gibi gelişmiş cihazlarla korona ve sürekli yayılan yüklü parçacık akışı olan güneş rüzgârını görüntüledi.
Bu yeni görüntüler, Güneş rüzgârının korona yüzeyinden ayrıldıktan hemen sonraki davranışını ortaya koyuyor. Görseller, Güneş’in manyetik alanının kuzeyden güneye yön değiştirdiği heliosfer akım tabakası sınırını ve ilk kez çarpışan büyük koronal kütle atımlarını (CME) yüksek çözünürlükle kaydetti. Bu çarpışmalar, uzay havasının Dünya’daki elektrik şebekelerinden uydu iletişimine kadar pek çok alana etkisini daha da karmaşık hale getirebiliyor.
GÜNEŞ RÜZGARININ KAYNAĞI AYDINLATILIYOR
Parker Sondası’nın bulguları, hızlı güneş rüzgarının kaynağını da aydınlatıyor. 1958’de Eugene Parker tarafından öne sürülen güneş rüzgârı teorileri, bu akımın Güneş’in güçlü yerçekiminden nasıl kurtulduğunu anlamada dönüm noktası olmuştu. Ancak bu yeni gözlemler, özellikle yavaş güneş rüzgarının kökeni hakkında daha fazla ipucu sunuyor. Bilim insanları, yavaş rüzgarın özelliklerinin hızlı rüzgârdan farklı olduğunu ve kask benzeri yapılar ya da koronal delikler gibi farklı bölgelerden kaynaklandığını düşünüyor.
Parker Sondası, Eylül 2025’te Güneş’e bir kez daha yakın geçiş yaparak özellikle yavaş güneş rüzgârının kaynağına dair daha fazla veri toplayacak.
